Sakin Sabahlar

Sakin sabahlar en büyük zenginlikmiş. Son zamanlarda en çok hak verdiğim cümle bu oldu. İnsan, hayatın telaşına kendisini öyle bir kaptırıyor ki bazen yavaşlamak, yavaşlayabilmek bir lüks oluyor. İnsanın kendi gününü özgürce planlayabilmesi, koşturmadan anının tadını çıkarabilmesi gerçekten de ne kadar büyük bir nimet.

Son zamanlarda kendimi sürekli bir telaş içerisinde buluyorum. Daimî bir stres altında hayatımı devam ettirmeye çalışıyorum sanki. “Şu iş bir bitsin iyi olacağım; yok yok, şu ay bir geçsin düzlüğe çıkacağım.” Kendimi bu sözlerle rahatlatmaya çalışıyorum. Fakat bırak yaşadığım anın tadını çıkarmayı, hayatın bir ileri sarma tuşu olsa hiç düşünmeden basardım. Ama hayatımı ileri sarma isteği de içimi kemiren bambaşka bir pişmanlık duygusunu beraberinde getiriyor. Diyorum ki: “Hani en güzel yaşlarımdı bunlar, hani gençliğimin tadını çıkarmam gerekiyordu?” Gerçi bu da daha farklı bir baskı yaratıyor insanın bünyesinde. Oysa her yaşımız neşe ve huzur içinde geçmeli. Unutmamalı ki herkesin baharı farklı bir yaştadır.

Ben de artık yavaşlamak ve hayatın tadını çıkarmak istediğim anlarda kendime şunu hatırlatıyorum: “Öncesinde hayalini kurduğum bir hayata sahipken neden bunun tadını çıkarmak yerine daha fazlasını istiyorum? Fazlasına sahip olmak için bunu daha doya doya yaşamadım ki. Arkamdan atlı koşturmuyor. Rahatla ve anının tadını çıkar. Çünkü bunu fazlasıyla hak ettin.”